- از دیدگاه فیزیولوژیکی :

از دیدگاه فیزیولوژیکی بازی و حرکت برای رشد کودکان مفید است اما وقتی که بازیها تبدیل به ورزشهای سازمان یافته شوند نگرانی در مورد خطرات جسمانی و روانی افزایش پیدا می کند ولی سوال اصلی ما این است که چه وقت کودکان باید تمرین را برای رقابت ورزشی شروع کنند؟
می دانیم که قدرت و استقامت در قسمت اصلی تمرین هستند که مورد توجه قرار می گیرند بنابراین ما بیشتر روی این دوعامل تکیه داریم.

تمرینات قدرتی:
به طور عامیانه و غیرعامیانه عقیده بر این است که کودکان باید از بلندکردن وزنه تا قبل از بلوغ خودداری کنند، آنها می توانند در دوران بلوغ بیشتر از تمرینات استقامتی یا اینکه از وزن بدن خود برای انجام حرکات قدرتی استفاده کنند به دلیل اینکه تفاوتهای جنسی تا قبل از بلوغ کم است تمرینات با وزنه می تواند واقعاً خطرناک باشد ؛ زیرا گزارشهای زیادی مبنی بر آسیب نوجوانان در تمرینات با وزنه ارائه شده است،آسیبهایی از قبیل کشیدگی عضله،کشیدگی گیلافت،شکستگی، آسیب صفحه اپی فینر،که نیمی از این آسیبها در گروه سنی 10 تا 19 ساله بوده است. البته کودکان و نوجوانان می تواند قدرت خود را در اثر تمرینات با وزنه افزایش دهد ولی این دلیلی برای شرکت آنان در تمرینات با وزنه نمی باشد.
کودکانی که از لحاظ جسمانی بالیده نشده اند نباید در رقابتهای استقامتی از قبیل دوهای طولانی شرکت کنند زیرا ممکن است برنده شدن در این دوها باعث تشویق بیشتر آنها جهت شرکت در دوهای طولانی تر و یا حتی رقابت در دوهای ماراتن شود که این رقابتها می تواند برای آنها خطرناک باشد.

تمرینات استقامتی:
هر چند یک آکادمی در آمریکا راهنماییهایی را جهت شرکت در رقابتهای اسقامتی برای نوجوانان ارائه می دهد ولی همین آکاد می معتقد است کودکانی که از لحاظ جسمانی بالیده نشده اند نباید در رقابتهای استقامتی از قبیل دوهای طولانی شرکت کنند زیرا ممکن است برنده شدن در این دوها باعث تشویق بیشتر آنها جهت شرکت در دوهای طولانی تر و یا حتی رقابت در دوهای ماراتن شود که این رقابتها می تواند برای آنها خطرناک باشد؛ نگر انی بیشتر متخصصین در این مورد است که ممکن است بعضی از افراد جهت سو استفاده و بهره برداریهای مادی این نوجوانان را برای برنده شدن به استفاده از استروئیدهای آنابولیک هورمونهای رشد و یا حتی برداشتن غشا خارجی قلب (برای بهبود حجم ضربه ای و برونده قلب ) تشویق کنند.
نگرانی دیگر در مورد شرکت کودکان و نوجوانان در رقابتهای ورزشی این است که آنها غالباً رقابتهای ورزشی را قبل از اینکه بالیدگی جسمانی را به طور کامل بدست آورند ترک می کنند و این رویداد هنگامی اتفاق می افتد که تمری نات شدید باشند و رقابتها زود آغاز شوند در اینجا پیشنهاد می شود که باید روشی وجود داشته باشد که بر توسعه مهارت، تمرینات و رقابتهایی برای کودکان متناسب با سن آنها و ادامه فشار تمرین و رقابت در سالهای بعدی تاکید نماید.

از دیدگاه روانشناسی:
چون فرایند های اجت ماعی تاثیر قابل ملاحظه ای بر روی زمانبندی و رفتار رقابتی کودکان دارند نتیجتاً از لحاظ روانشناسی سن آمادگی برای رقابت باید در قالب فرهنگ وسیعتری در نظر گرفته شود و تعمیم آن از روی احتیاط انجام گیرد.
به دلیل اینکه حس رقابت در کودکان از همان سالهای اولیه رشد می یابد، آنها تمایل دارند که خود را با هم سن و سالهای خودشان مقایسه کند و این مقایسه اجتماعی راهنمای خوبی در سالهای اول زندگی است . همچنین مطالعات طبیعت گراها مشخص می کند که در حدود سن 7 و 6 سالگی کودکان همه نوع موقعیت را در
داخل رقابتها تغییر می دهند تا بب ینند چه کسی بهترین است . تحقیقات دیگری وجود دارد که نشان می دهند سالهای ابتدایی مدرسه سالهایی است که بیشتر بچه ها قادر به رقابت هستند و موقعیتهای رقابتی را برای مقایسه ارزشهای اجتماعی خود جستجو می کنند.
بنابراین رقابتهای ورزشی برای کودکان بسیار مهم هستند . چون عرصه ای است که آنها می توانند تواناییهای ورزشی حرکتی خود را با دیگران مقایسه کنند و اینها ارزشهای بالایی هستند که در میان کودکان در سالهای اول و دوم دبستان وجود دارد.بنابراین کودکان در این سنین قادر به رقابت کردن هستند اما نیازی به سازماندهی و ساختارب ندی جسمانی رقابتهای ورزشی نیست بلکه آنها می توانند تفریح داشته و مهارتها را یاد بگیرند و این بدست آوردن استقلال آنها کمک می کند.
عاملی که از شرکت کودکان در سالهای اول دبستان در مسابقات سازمان یافته جوانان جلوگیری می کند این است که آنها از لحاظ روانی آمادگی ندارند، حتی با این تصور که آنها دارای انگیزش برای رقابت هستند، بنابراین کودکان 10 تا 12 ساله نباید در ورزشهای سازمان یافته شرکت نمایند چون فقط در سالهای آخر نوجوانی و اوایل سالهای دبیرستان است که توانائیهای شناختی آنها کاملتر می شود و این باید مورد توجه قرار گیرد.
با این وجود دلایلی که در اینجا ذکر شد نباید به عنوان شواهدی مبنی بر عدم درگیر کردن بچه ها در روشهای سازمان یافته تفسیر شود.

منبع : خلاصه ای از مقالات ارائه شده در همایش ICHPER.SD

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: